piątek, 1 marca 2013

Kamerun

Kamerun,Republika Kamerunu(fr.Cameroun,République du Cameroun,ang.Cameroon,Republic of Cameroon)państwo w środkowej Afryce,nad Zatoką Gwinejską.Graniczy z Nigerią,Czadem,Republiką Środkowoafrykańską,Kongiem,Gabonem i Gwineą Równikową.Kamerun jest członkiem ONZ,Unii Afrykańskiej i innych organizacji międzynarodowych.
Historia
Pod koniec XVIII wieku koczowniczy muzułmański lud Fulbe,pochodzący z Sahelu,podbił tereny Kamerunu,wypierając lub wchłaniając miejscową ludność.Portugalczycy dotarli do wybrzeży Kamerunu na początku XVI wieku.Ich nieliczne faktorie nadbrzeżne handlowały różnymi towarami,ale głównie niewolnikami.Dopiero w drugiej połowie XIX wieku powstały pierwsze misje chrześcijańskie.W roku 1884 Kamerun stał się kolonią niemiecką ze stolicą w Buéa,przeniesioną później do Jaunde.Po pierwszej wojnie światowej Kamerun został terytorium mandatowym Ligi Narodów,podzielonym pomiędzy Wielką Brytanię i Francję.Francuska część kraju uzyskała niepodległość w 1960 r.jako Republika Kamerunu.W lutym 1961 r.przeprowadzono plebiscyt,mający zdecydować o przyszłości brytyjskiej części.W jego wyniku 2/3 terytorium na północy(zamieszkane głównie przez ludność muzułmańską)przyłączono do Nigerii,zaś południowa 1/3(przeważnie chrześcijańska)przyłączyła się do Republiki Kamerunu,która przekształcona została tym samym w Federacyjną Republikę Kamerunu.Obie,francuska i brytyjska część nowej republiki,uzyskały autonomię.Ahmadou Ahidjo został pierwszym prezydentem kraju.W roku 1966 Ahidjo,działając w oparciu o resorty siłowe,zdelegalizował wszystkie partie polityczne.W 1970 r.stłumił rebelię organizacji UPC(Union of the Peoples of Cameroon).W 1972 wprowadził nową konstytucję,znoszącą federację,a ustanawiającą państwo unitarne.W roku 1982 Ahidjo zrezygnował z urzędu i został na mocy konstytucji zastąpiony przez premiera Paula Biyę,pochodzącego z ludu Beti-Pahuin.Ahidjo wkrótce pożałował,że Biya został jego następcą,lecz zorganizowany przez jego współpracowników w 1984 zamach stanu nie udał się.Biya wygrał przeprowadzone w 1983 i 1984 r.wybory prezydenckie,w których był jedynym kandydatem.Wielopartyjne wybory w 1992 i 1997 r.wygrała jego partia CPDM,jednak istniały podejrzenia,iż wyniki zostały sfałszowane.Ostatnie wybory parlamentarne miały miejsce 22 lipca 2007 roku i ponownie zostały wygrane przez partię Biyi.Wraz z rosnącymi napięciami między chrześcijanami a muzułmanami na północy i pomiędzy anglofonami a frankofonami na południowym zachodzie,w Kamerunie rośnie zagrożenie wojną domową.
Pochodzenie nazwy kraju
Nazwa państwa wywodzi się z portugalskiej nazwy rzeki Wouri–Rio de Camarões(pol.Rzeka Krewetek),która w późniejszym okresie została rozciągnięta na cały kraj leżący nad tą rzeką.
Ustrój polityczny
Ustrój polityczny Kamerunu to połączenie demokracji parlamentarnej z systemem prezydenckim.Konstytucja została uchwalona w 1972 roku i znowelizowana w 1995.Władzą ustawodawczą jest,liczące 180 deputowanych wybieranych w wyborach powszechnych,jednoizbowe Zgromadzenie Narodowe o 5-letniej kadencji,obradujące trzy razy w roku.Głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych na 7-letnią kadencję.Prezydent posiada znaczny zasób władzy może zatwierdzać i wetować ustawy,bez konsultacji z parlamentem powoływać i odwoływać członków rządu,sędziów,szefów przedsiębiorstw państwowych i urzędów centralnych.Władzę wykonawczą sprawuje rząd,na którego czele stoi premier mianowany przez prezydenta.
Podział administracyjny
Kamerun dzieli się na 10 regionów(każdy z gubernatorem na czele mianowanym przez prezydenta):

·Adamawa

·Centralny

·Wschodni

·Dalekiej Północy

·Nadmorski

·Północny

·Północno-Zachodni

·Zachodni

·Południowy

·Południowo-Zachodni
i 58 departamentów(każdy z prefektem na czele):
Ludność
Religie

·Katolicyzm 38,4%

·Kościół Katolicki Mariawitów w Kamerunie

·Protestantyzm 26,3%:

·Kościół Prezbiteriański 4,1%

·Kościół Ewangeliczny 3,7%

·Baptyzm 2,5%

·Zielonoświątkowcy 2,05%

·Luteranizm 1,6%

·Kościół Adwentystów Dnia Siódmego 1,1%

·Islam 25%

·Animizm 4,5%

·Bahaizm 0,9%

·Świadkowie Jehowy 0,2%
Największe miasta

·Douala 2131832

·Jaunde 1812169

·Garoua 573685

·Bamenda 546361

·Maroua 436715

·Bafoussam 314094

·Bertoua 297171

·Loum 249146
Geografia
Z powierzchnią 475442 km² Kamerun,co do wielkości,zajmuje 53 miejsce wśród wszystkich państw świata,porównywalnie z Papuą-Nową Gwineą i nieco tylko mniejszym amerykańskim stanem Kalifornia.Kraj położony jest w Środkowej i Zachodniej Afryce nad Zatoką Bonny,częścią Zatoki Gwinejskiej Oceanu Atlantyckiego.Literatura turystyczna określa Kamerun mianem"Afryki w miniaturze"ze względu na różnorodność klimatu:morski,pustynny,górski,tropikalny i sawannowy.Kraj graniczy z Nigerią od zachodu,Czadem od północnego wschodu,z Republiką Środkowoafrykańską od wschodu oraz Gwineą Równikową,Gabonem i z Republiką Konga od południa.Kamerun dzieli się na pięć stref geograficznych,wyraźnie różniących się od pozostałych zarówno pod względem klimatu,rzeźby powierzchni,jak i wegetacji.Nizina nadbrzeżna sięga 15-150 kilometrów od Zatoki Gwinejskiej w głąb lądu,a jej przeciętna wysokość to 90 metrów n.p.m.Pas ten,bardzo wilgotny i gorący,z krótką porą suchą,jest gęsto zalesiony tropikalnym lasem deszczowym Południowokameruński płaskowyż wznosi się nad niziną nadbrzeżną na średnią wysokość 650 metrów n.p.m.Ten region jest również zdominowany przez deszczowe lasy tropikalne,ale ze względu na równowagę pór deszczowych i suchych nie są one tak wilgotne,jak na wybrzeżu.Nieregularny,przerywany łańcuch gór,wzgórz i płaskowyżów,zwany Pasmem Kameruńskim,rozciąga się od szczytu wulkanu Kamerun na wybrzeżu(najwyższy punkt kraju 4095 metrów npm)prawie po Jezioro Czad na północnym krańcu kraju.Region ten ma klimat umiarkowany,szczególnie na Zachodnim Płaskowyżu,aczkolwiek opady są tu też wysokie.Ziemia należy do najżyźniejszych w Kamerunie,głównie wokół stożków wulkanicznych.Na skutek działalności wulkanicznej w tym regionie powstały jeziora kraterowe.21 sierpnia 1986 z jednego z nich(Jezioro Nyos)zaczął wydobywać się dwutlenek węgla powodując śmierć 1700-2000 ludzi.Płaskowyż południowy przekształca się na północy w trawiastą,mocno sfałdowaną Wyżynę Adamawa,stanowiącą barierę oddzielającą południową część kraju od północnej.Wyżyna wznosi się przeciętnie na 1100 metrów n.p.m.,z temperaturami od 22 do 25°C i znacznymi opadami.Doliny regionu północnego rozciągają się od stoków wyżyny po Jezioro Czad,wznosząc się przeciętnie na 300-350 metrów n.p.m.Charakterystyczną roślinnością są sawannowe krzewy i trawy.Jest to obszar jałowy,z niewielkimi opadami i wysoką temperaturą.Kamerun posiada cztery odrębne zlewiska.Głównymi rzekami na południu są Ntem,Nyong,Sanaga i Wouri.Wszystkie płyną w kierunku południowym i uchodzą do Zatoki Gwinejskiej.Dja i Kadéï płyną w kierunku południowo-zachodnim i są dopływami Konga.Na północy kraju rzeka Bénoué płynie na północ i zachód uchodząc do Nigru,zaś Logone uchodzi do Jeziora Czad,u brzegów którego Kamerun styka się z trzema innymi krajami.
Gospodarka
Wartość Produktu Krajowego Brutto na głowę mieszkańca(PKB per capita)w roku 2009 był obliczany na 2.253 USD,jeden z najwyższych w Afryce subsaharyjskiej.Głównym rynkiem zbytu są Francja,Włochy,Korea Południowa,Hiszpania i Wielka Brytania.Kamerun znajduje się w strefie działania Organizacji dla Harmonizacji Prawa Afrykańskiego(OHADA).Walutą obiegową jest frank CFA.Bezrobocie w roku 2001 sięgało 30% populacji,a trzecia część społeczeństwa żyła poniżej progu ubóstwa obliczanego na 1,25 USD dziennie w roku 2009.Od końca lat osiemdziesiątych XX wieku Kamerun jest objęty programami pomocowymi Banku Światowego i IMF w celu zmniejszenia bezrobocia,prywatyzacji przemysłu i wzrostu gospodarczego.Turystyka,zwłaszcza na wybrzeżu i w okolicach Góry Kamerun zapowiada znaczny wzrost gospodarczy.
Transport
Transport w Kamerunie przysparza wiele trudności.Drogi są w złym stanie i uzależnione od zmiennej pogody,jako że tylko 10% posiada utwardzone nawierzchnie.Kontrole drogowe służą policji i żandarmerii głównie do wyłudzania łapówek.Linia kolejowa łączy miejscowości Kumba na zachodzie i Bélabo na wschodzie oraz Ngaoundéré na północy.Lotniska międzynarodowe znajdują się w Douala i Garoua oraz mniejsze w Yaoundé.W ujściu rzeki Wouri River znajduje się port Douali,główny port morski kraju.
Siły zbrojne
Sytuacja militarna w regionie
Stosunki z sąsiednimi krajami układają się generalnie pomyślnie.Wyjątkami jest nierozwiązany konflikt graniczny z Gwineą Równikową.Napływ Kameruńczyków do Gwinei Równikowej,co wiąże się z nadzieją na zatrudnienie przy eksploatacji nowo odkrytych złóż ropy,przyczynił się do wzrostu napięcia.W roku 1999 rządy Kamerunu,Gwinei Równikowej,Nigerii,Sao Tome&Principe,Gabonu,Konga,Demokratycznej Republiki Konga i Angoli powołały Gulf of Guinea Commission mającą pomagać w rozwiązywaniu problemów,przede wszystkim granicznych,w regionie.
Wydatki na obronę
Budżet Ministerstwa Obrony Kamerunu na rok 2001 wynosił 160 milionów USD(155 mln USD w 2000).W roku 1999 wydatki na wojsko i siły bezpieczeństwa wynosiły 156 milionów USD,czyli 1,5% GDP.
Dowodzenie i rozmieszczenie
Naczelnym dowódcą Sił Zbrojnych Kamerunu jest urzędujący prezydent,który sprawuje bezpośrednią i codzienną kontrolę nad nimi.Wojska lądowe są rozmieszczone w bazach ośmiu okręgów wojskowych Kamerunu.Podział na okręgi wojskowe odpowiada podziałowi administracyjnemu kraju.Bazy wojsk lądowych znajdują się w pobliżu miast będących ośrodkami administracyjnymi prowincji pogranicznych.Bazy lotnictwa wojskowego mieszczą się w miastach Batouri,Douala,Garouda i Jaunde.Bazy Marynarki Wojennej znajdują się w Douala–naczelne dowództwo(HQ),Kribi i Limbe.
Siła
Ogólna liczebność Sił Zbrojnych Kamerunu wynosi 22100 żołnierzy i oficerów,w tym:Wojska Lądowe 11500,Marynarka Wojenna 1300,Siły Powietrzne 300,Żandarmeria Wojskowa 9000.
Skład sił zbrojnych
Ordre de Bataille przedstawia się następująco:
Armia Polowa(HQ Jaunde):

·1 batalion Gwardii Prezydenckiej

·1 batalion gwardii

·1 pancerny batalion rozpoznawczy

·1 batalion powietrznodesantowy

·1 batalion artylerii

·5 batalionów piechoty

·1 batalion artylerii przeciwlotniczej

·1 batalion saperów

·1 batalion treningowy

·Centrum logistyczne Jaunde
Obok trzech broni(Wojska Lądowe,Siły Powietrzne i Marynarka Wojenna)w skład Sił Zbrojnych wchodzą oddziały Żandarmerii Wojskowej,która podlega bezpośrednio prezydentowi.Oddziały żandarmerii rozmieszczone są we wszystkich ośrodkach administracji państwowej i dysponują bronią lekką oraz lekkimi pojazdami opancerzonymi.
Szkolenie
Szkolenie pododdziałów jest prowadzone przez francuskich instruktorów,a oficerowie pobierają naukę w różnych szkołach wojskowych wszystkich szczebli we Francji.
Uzbrojenie stan z roku 2001
Armia

·M-8 Recce–8

·V-150–8

·VBL–5

·V-150 Commando AIFV–14

·V-150 Commando APC–21

·M-3 Halftrack–12

·M-116 pack Towed Artillery–6

·M-101–16

·Type-59–12

·BM-21 MRL 122 mm–20

·Brandt Mortar 120 mm–16

·Milan ATGW

·LRAC RL 89 mm

·PRC Type-52 RCL 57 mm–13

·M-40A2 RCL 106 mm–40

·PRC Type-58 AD Gun–18

·GDF-002–18

·PRC Type-63–18
Marynarka

·Bakassi(Fr P-48)PCC–1

·L’Audacieux(Fr P-48)–1

·Quartier PCI–1
Lotnictwo

·CM-170 FGA–5

·MB-326–6

·Do-128D-6 MR–2

·SA-342L(z HOT)helikoptery bojowe–4

·C-130H/-H-30–3

·DHC-4–1

·DHC-5D–4

·IAI-201–1

·PA-23–2

·Gulfstream III–1

·Do-128–1

·Boeing 707–1(samolot transportowy)

·Bell 206–3

·SE-3131–3

·SA-318–1

·SA-319–3

·AS-332–2

·SA-365–1(helikopter transportowy)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz